سنت ابتلاى مؤمنان‏

سنت ابتلاى مؤمنان‏

. «أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَ لَمَّا یَأْتِکُمْ مَثَلُ الَّذینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِکُمْ مَسَّتْهُمُ الْبَأْساءُ وَ الضَّرَّاءُ وَ زُلْزِلُوا حَتَّى یَقُولَ الرَّسُولُ وَ الَّذینَ امَنُوا مَعَهُ مَتى نَصْرُاللَّهِ أَلا أِنَّ نَصْرَاللَّهِ قَریبٌ»[1]

آیا گمان مى‏برید که به بهشت داخل مى‏شوید، در حالى که هنوز مانند آنچه بر پیشینیان‏ شما وارد شد، به شما نرسیده است؟ همانان که گرفتاریها و ناراحتیها [2] به آنها رسید، و آنچنان ناراحت شدند که پیامبر و افرادى که ایمان آورده بودند گفتند: پس یارى خدا کى خواهد آمد؟ آگاه باشید، یارى خدا نزدیک است!

شأن نزول‏

بعضى از مفسران مى‏گویند: در جنگ احزاب هنگامى که ترس بشدت بر مسلمانان چیره شد و در محاصره قرار گرفتند، این آیه نازل شده، همچنین گفته ‏اند: هنگامى که مسلمانان در جنگ احد شکست خوردند، «عبدالله ابن ابى» به آنها گفت: تا کى خود را به کشتن مى ‏دهید، اگر محمد صلى الله علیه و آله پیامبر بود خداوند یاران او را گرفتار اسارت و قتل نمى‏کرد. در این موقع آیه مزبور نازل شد.[3]